Kategoria: Uncategorized

Moi drodzy,
To już piąty rok mojej działalności w turystyce, dacie wiarę? Korzystając z okazji, że zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, a za chwilę wypijemy kolejna lampkę noworocznego szampana, chcę podsumować ten czas. To były szczęśliwe lecz trudne, inspirujące, ale bardzo pracowite, przeplatane niepokojem, adrenaliną i wybuchami radości lata. Gdy spoglądam wstecz, myślę sobie, że każda chwila była dobra, bo doprowadziła mnie do tego miejsca, w którym jestem teraz. Jestem wdzięczna za każdą godzinę, minutę, sekundę, za każde spotkanie, każdą podróż. Każdy uśmiech napotkanego człowieka, każdą moją łzę i każdą chwilę radości, bo wszystko to było dobre. Podobno, człowiek ma to, na ile się odważy. Ja dodałabym do tego stwierdzenia jeszcze kilka słów : tyle na ile zapracuje.

Dziś, 23.12.2024 r. pozwoliłam sobie na luksus oderwania się od kuchni i poszłam do lasu z moim psem. W ciszy, słyszę bardziej, słyszę lepiej, widzę piękniej …kojący szum wiatru, szmer liści, wiewiórki wspinające się po pniach drzew, ptaki wzbijające się do lotu. Podziękowałam Bogu za ten ogrom piękna, za te cuda, które dzieją się na moich oczach. Zadzwoniłam do mamy, zapytałam: „mamo, opowiedz mi jak wyglądały Święta Bożego Narodzenia, kiedy byłaś małym dzieckiem, tuż po wojnie? Co babcia przyrządzała na Wigilię? Jakie prezenty otrzymałaś?”. Pomyślałam, że trzeba o tym rozmawiać, trzeba pytać, niech ta historia będzie żywa. Mama myślami przeniosła się do drewnianej chaty na Podlasiu, przeszła przez ganek, zajrzała do spiżarni, gdzie wisiała wędzona słonina, stała tu drewniana beczka z kiszoną kapustą, a obok w ceramicznym garnku był smalec. Weszła do kuchni, usiadła na drewnianej skrzyni z drewnem obok pieca i poczuła zapach wigilijnej kapusty z grzybami. Gdy zbliżał się zmrok, wraz z siostrą i bratem pomogli babci nakryć do stołu. Najpierw rozłożyli sianko na dużym, drewnianym stole, potem biały, lniany obrus. Kiedy pobiegli do kuchni, babcia wrzuciła pod obrus kilka landrynek, zakupionych w mieście przez dziadka (to był prezent od Świętego Mikołaja dla wszystkich dzieci). Na stole znalazły się następujące dania: opłatek, kapusta z grzybami, ziemniaki, śledzie z cebulą, smażony szczupak – złowiony przez wujka w Narwi, świeżo upieczony chleb na zakwasie, kluski z makiem, kisiel z ziaren owsa, kompot z suszu. Ileż było radości, gdy dzieciaki po kolacji znalazły landrynki pod obrusem. Kolejną uwielbianą przez dzieci atrakcją był wspólny śpiew kolęd. Warto zachęcić dzieci do zadawania takich pytań, żeby miały świadomość, że świat w którym żyją, to świat obfitości i że nie zawsze tak było, że nadal po drugiej stronie półkuli są dzieci, które na kolację wigilijną otrzymają miskę komosy ryżowej lub maniok. Jedynym prezentem, jaki otrzymają będzie komplet kredek od turysty z Europy.

Na chwilę musiałam oderwać się od pisania. Przyszedł starszy Pan, zapytał o wypoczynek na Maderze. Od słowa do słowa, opowiedział mi swoją historię. Okazuje się, że przemierzył wszystkie morza i oceany, zwiedził pół świata. Był kapitanem na statku handlowym. Kiedy zapytałam, czy ciężkie były dni, tygodnie spędzone po środku oceanu, czy nie dłużyło się? Jak sobie radził z tęsknotą? Odpowiedział bez wahania, z zadziornym uśmiechem na twarzy i błyskiem w oku: „Proszę Panią, to moja pasja, to przygoda życia…Po środku oceanu obliczałem współrzędne, odległości , ustalałem lokalizację. Widziałem gwiazdy, planety, odbijały się w wodach oceanu. Byłem w stanie nazwać każdą gwiazdę i ocenić miejsce, w którym jestem, bez komputera, bez nawigacji. To było moje życie. Pasja, praca, tęsknota za domem, tęsknota za oceanem. Teraz chcę to wszystko pokazać mojej żonie”.

Kochani, z tego miejsca, które sama sobie stworzyłam, które jest częścią mnie, w dużej mierze też dzięki Wam, którzy we mnie uwierzyliście i wspieracie mnie od 5 lat, chce życzyć Wam Cudownych Świąt Bożego Narodzenia! Cieszcie się chwilą z bliskimi, celebrujcie ten piękny czas. Tu i teraz…A może zakopaliście gdzieś swoje pasje głęboko, na później, może to jest właśnie ta chwila, żeby sobie przypomnieć, co sprawia Wam przyjemność, co przynosi Wam radość, w czym czujecie się dobrze. Pamiętajcie, że nigdy nie jest za późno, że zawsze macie wybór. Trzymam za Was kciuki. Niech Wam się darzy!
Niech Nowy 2025 rok przyniesie Wam dużo odwagi i determinacji do rozwoju osobistego, spełnienia marzeń!!!

„Wszystko, co nas w życiu spotyka, jest niezwykłe, ale my zbyt szybko przyzwyczajamy się do cudów codzienności, z czasem traktujemy je jako coś oczywistego, aż wreszcie zaczynamy dostrzegać w nich wady. Dlatego ważne jest, aby żyć świadomie i wszystko doceniać, tak jak
pierwszego dnia, gdy to dostaliśmy”
(Agnieszka Maciąg)

Kochani, minęły 4 latka odkąd zaczęłam realizować swój pomysł powrotu do pracy w turystyce. Przez ostatnie 3 lata oddawałam się swojej pasji w 70%, bo pozostałe 30% zabierała mi praca na etacie. Od 1 października, czyli od daty swoich urodzin realizuję Swoją pasję na „pełnej petardzie”. Bez kompromisów, bez asekuracji, za to z wielkim
zapałem i ogromną wiarą, że ryzyko się opłaci. Podejmuję nowe wyzwania, kierując się własną intuicją, ale również obserwacją rynku turystycznego. W najbliższym czasie przedstawię Wam oferty, nad którymi pracuję. Dotyczą one kilkudniowych wyjazdów tematycznych w kraju i na świecie dla małych grup. Mój cel jak zawsze jest jeden – zadowolony klient. Powtarzam to jak mantrę, za Adamem Małyszem, skupiam się tylko na solidnym wykonywaniu swojej pracy, liczy się dobry „skok”, a wyniki przyjdą same. Jak daleko polecę, czy każde lądowanie będzie kończyć się talemarkiem? Tego nie wiem, wiem
jednak, że muszę spróbować.

„Ryzykuj więcej, niż inni uważają za bezpieczne. Dbaj o więcej, niż inni uważają za mądre. Marz więcej niż inni uważają za praktyczne. Oczekuj więcej niż inni uważają za możliwe”
(Autor anonimowy)

Ten rok był dla mnie bardzo łaskawy, bogaty w nowe doświadczenia, podróże dalsze i bliższe. Na mapie świata zaznaczam: Wielką Brytanię – region Yorkshie (Leeds, Haworth, York), Toskanię, a tu 11 miast i miasteczek, Litwę (Wilno, Troki), Niemcy (Berlin), a także dziką Suwalszczyznę, magiczne Podlasie, Warmię cittaslow, Mazury, Kociewie, Dolny Śląsk. Jestem ogromnie wdzięczna za wszystko, co mnie spotkało w mijającym roku. Za to, że nauczyłam się cenić czas i pozwoliłam sobie na małe „ucieczki” od wielkiego pędu, jaki wymusza na nas obecna cywilizacja. Dziękuję Wam, cichym aniołom wysyłającym moc dobrej energii, dziękuję za każdą dobrą myśl, za każde słowo. To dzięki Wam, rozwijam się i realizuję swoje marzenia.

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia, życzę Wam, aby Wasze serca otworzyły się na przyjmowanie darów losu, na drugiego człowieka, na miłość przez małe m i wielkie M, bo na świecie „…zbyt dużo zwątpienia. A nam bardzo potrzeba nadziei, bo to oznacza działanie.
Potrzeba nam przytulenia drzew. Mniej myślenia o sobie. Bliskości zwierząt, bo jak nikt uczą czym jest miłość. I wspólnoty dobra” (autorka: Agnes on the cloud). Niech spełnią się Wasze podróżnicze marzenia, bo każda podróż uczy nas uważności, tolerancji, zanurzenia w chwili obecnej, ubogaca nas i wyzwala nowe moce. Niech się dzieje dobro!!! Niech się darzy!!!

2022 – to bardzo dobra liczba. Gdybym miała podsumować ten czas
w jednym słowem, powiedziałabym: przemiana. Czuję, że ta przemiana dotyczy nas wszystkich. Ci którzy odrobili lekcję historii
wznieśli się na wyższy poziom i budzą do życia śpiące owieczki. Wszyscy wyraźnie widzimy medialną papkę, tony wyborczej kiełbasy z prawej i lewej strony, lawinę kłamstw wielkich koncernów karmiących nas trucizną. Otwieramy oczy…zaraz, zaraz świat należy do nas.
My świstaki nie pozwolimy go sobie odebrać. Człowiek uczy się całe życie. Dokąd go zaprowadzi ta podróż? Co jest ważniejsze cel, czy droga, która do niego prowadzi. Ten rok nauczył mnie jednego, że każdy musi odrobić swoją lekcję, że każdy napotkany człowiek jest wartością. Im trudniejsza relacja, im bardziej ktoś zajdzie Ci za skórę, tym większą musisz wykonać pracę nad sobą. Tą osobą  pod drugiej stronie jesteś TY. Nie zmienisz drugiego człowieka, ale możesz zmienić siebie, a wszystko wokół Ciebie zmieni się wraz z Twoją przemianą.

„Jeśli chcesz przebudzić całą ludzkość … przebudź najpierw całego siebie. Jeśli chcesz wyeliminować całe cierpienie na świecie… WYELIMINUJ WSZYSTKO CO CIEMNE I NEGATYWNE W TOBIE. Najlepszy prezent jaki możesz dać światu, to Twoja wewnętrzna transformacja”.

Lao Tzu

„To co naprawdę jest ważne dla ciebie, to nie ludzie, rzeczy czy uwarunkowania same w sobie, lecz myśli i przekonania, które na ich temat masz. To nie postępowanie innych, ale twoje własne myśli tworzą
lub niszczą ciebie. Historię swojego własnego dnia
jutrzejszego i przyszłego roku piszesz myślami, które zajmują cię dzisiaj. Swoje życiowe przeznaczenie kształtujesz dzień po dniu, całkowicie poprzez sposób w jaki reagujesz myślami na wydarzenia, kiedy ich doświadczasz. Właściwa reakcja na te wydarzenia, to sztuka życia najwyższych lotów”.

Emmet Fox

Kochani, ten rok był dla mnie bardzo łaskawy. Obfitował w cudowne podróże dalekie i bliskie. Dał mi poczucie spełnienia zawodowego
i osobistego. Udzielił mi wartościowych lekcji, otworzył nowe horyzonty. Postawił cudownych ludzi na mojej drodze. Pomógł mi odnaleźć właściwe ścieżki. Dziękuję Wam moim Aniołom, którzy wspieracie mnie myślą, słowem, prostujecie ścieżki
w kierunku MARZEŃ. Jestem w podróży,
a podróż jest piękna, to ja ją wybrałam.
Chociaż nie wiem dokąd mnie zaprowadzi,
z wdzięcznością będę nią kroczyć, odrzucając
kamienie i przeskakując kałuże.

Kochani, na ten cudowny czas Świąt Bożego Narodzenia 🎄🎄🎄przyjmijcie życzenia: zatrzymania, uchwycenia magii czasu, który jest nam dany, który jest darem, radości obdarowania bliskich, czułości. Bądźcie
dla siebie dobrzy. Niech Nowy Rok otworzy przed Wami nowe perspektywy. Wykorzystajcie swoją wewnętrzną moc, aby świecić, ufać, tworzyć, rosnąć…
Spełnienia Waszych podróżniczych marzeń!!!

„Życie daje każdemu tyle, ile sam ma odwagę sobie wziąć, a ja nie zamierzam zrezygnować z niczego, co mi się należy.”

Jacek Pałkiewicz

Kochani, ten rok jest dla mnie rokiem cudów. Tak, naprawdę cudów.
Jak to było od początku?

02 lutego 2020 r. – spełnił się mój sen i otworzyłam moje wymarzone biuro podróży. Zmaterializowały się plany i miałam pełne ręce pracy, głowę nabitą tysiącem pomysłów. W ofercie pojawiły się propozycje dla: grup szkolnych, objazdówek dla dorosłych (krajowych
i zagranicznych) oraz sprzedaż indywidualna. Dopisaliście, sprzedałam w Polannie pierwsze wycieczki. Start marzenie.

08 marca 2020 r. – Dzień Kobiet w Polannie – cudowne spotkaniem aktywnych kobiet, rozmowy o podróżach i nie tylko, w tle jednak niepewność, pandemia i turystyka w tym czasie, kompletna abstrakcja.

Potem impas – marzec, kwiecień,zatrzymanie, lęk i brak perspektyw. Długie spacery z psem, pieczenie chleba, soki ze świeżych owoców, zupa krem, rodzina, dzieci, mąż. To wszystko lekcja – radość z małych rzeczy, rozmowy z dawno niewidzianymi przyjaciółmi, rodziną. Mój pierwszy własny ogródek na balkonie.
Wiosna! Wiosna przyszła jak zawsze, ale wszystko jakby wyostrzone – trawa zieleńsza niż zwykle, kwiaty bardziej kolorowe, drzewa bardziej zielone, a słońce sobie lśni, jak gdyby nigdy nic…
Kocham Cię życie!

Pomysły…
Telefon do Moni… Warsztaty ceramiczne dla kobiet okazały się strzałem w 10.
Pokochałam ceramikę, pokochałam Zielone Wzgórza w Tokarskich Pniach i na szczęście nie tylko ja. Wspólna praca, rozwój duchowy, rozmowy, pieczenie pizzy, zaczarowana glina – to wszystko dało mi nadzieję, siłę abym mogła zmierzyć się z niemożliwym.

Potem wycieczki jednodniowe Kanałem Elbląskim i kolejni cudowni ludzie. Małe wpadki z ufnością wierzę, że zostały wybaczone.

Wrzesień – wyjazdy jednodniowe z seniorami i znów wspaniali ludzie, pełen autokar. Mimo sytuacji i wielu obaw, Euforia! Radość bycia
w grupie, przyjemność podróżowania, dzielenia się z innymi czasem, wrażeniami, spostrzeżeniami. Ogrom życzliwości.

Widmo drugiego lock down-u
Co teraz?
Warsztaty u Moni… zaraz, zaraz, a może by tak…sklepik z rękodziełem?

I tak się zaczęło kolejne nowe – nowi ludzie w moim życiu, nowe wyzwania. Pakowanie prezentów nigdy nie było moją mocną stroną. Dam radę, będzie dobrze pomyślałam. W co ja znowu się pakuję? Wariatka! Zrobiłam to! Chcieć to móc.

„I kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały wszechświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu.”
~ Paulo Coelho, Alchemik

Dziś mogę powiedzieć, że ryzyko opłaciło się. Moje biuro podróży – sklepik z rękodziełem POLANNA jest blisko Was. Tętni życiem. Będę gościć w Waszych domach, za sprawą przedmiotów, które tu kupujecie, tworzonych z pasja i miłością. To daje mi siłę i wiarę, że turystyka
też się odrodzi. Może w innej nieco formie, lepszej. Dlaczego nie? Może mniejsze grupy, może tematycznie, bliżej natury, z poszanowaniem
dla środowiska. Marzę o tym, a Wy dajecie mi wiarę w marzenia.

To był piękny rok, trudny, ale inspirujący, dramatyczny, ale twórczy. Ten rok pokazał mi Kochani, że bliskość, to nie tylko uścisk, dotyk, wyciągnięcie ręki. Bliskość drugiego człowieka objawia się gotowością niesienia pomocy, odruchami serca. Ja tego doświadczyłam
i to otrzymałam. Człowiek to rasa stadna, nikt i nic tego nie zmieni. Człowiek potrzebny jest drugiemu człowiekowi.

DZIĘKUJĘ, ŻE JESTEŚCIE .

Dziś pragnę Wam przedstawić dwie wyjątkowe dziewczyny: Wiolę i Grażynkę. Nie wypada mi powiedzieć o nich dziewczynki, gdyż obie mają już dorosłe dzieci choć przyznam, że najczęściej tak o nich myślę. Pamiętacie „Dzieci z Bullerbyn”, „Anię z Zielonego Wzgórza”,
„Alicję z Krainy Czarów” albo po prostu „Misia Uszatka”? Większość z nas już dawno zapomniała, co to znaczy być dzieckiem.
A co to właściwie znaczy? Pierwsze określenie jakie mi przychodzi do głowy to ufność, drugie spontaniczność, trzecie upór, czwarte wyobraźnia. Można mnożyć skojarzenia, ale postawmy sobie pytanie – czy my dorośli potrafimy jeszcze wczuć się w rolę dziecka? Rozbudźmy swoją wyobraźnię, znajdźmy czas na szaleństwo, pozwólmy sobie na niedoskonałość, na spontaniczność, zaufajmy, zróbmy
to po prostu. Moje dziewczyny, to potrafią. Potrafią jeszcze więcej, bo jaką trzeba mieć wyobraźnię, jak bardzo rozumieć dzieci i ich świat,
żeby wyczarować takie cuda?

Wiola. Cieszę się bardzo, że nasze drogi znów się skrzyżowały. Wiola pisze o sobie tak: „Wszystko zaczyna się za drzwiami pracowni WiolaArt. To tu powstają najlepsze pomysły i dzieją się prawdziwe czary „, „To nie są zwykłe drzwi. To sa drzwi magiczne, po przekroczeniu których przenoszę się do innego wymiaru, magicznego świata baśni”, „Pomysłów mam mnóstwo, kłębią się w mojej głowie. Jedynym ograniczeniem jest wolny czas, którego zawsze brakuje. Ale jeśli się robi,to, co się kocha, czas biegnie inaczej”.
Wszystkie lale i maskotki są mięciutkie, idealne do przytulania, do zasypiania, do podróży, do powierzania najskrytszych dziecięcych sekretów, na smutki, na otarcie łez, na pochmurne dni, do wspólnej zabawy- jednym słowem są dobre na wszystko😊.

„Wierzę, że najlepsze pomysły wciąż jeszcze przede mną”

Wszystkie misie i słonie, które mam zaszczyt sprzedawać w Polannie wykonała Grażynka z Mrągowa. Grażyna mówi o sobie tak: „Moje miasto to Mrągowo, Mazury – lasy, jeziora. Jestem mamą dwóch chłopców i zawsze marzyłam o córce. Przygodę z szydełkiem zaczęłam 6 lat temu, gdy moja siostra urodziła córeczkę i poprosiła mnie o zrobienie kołnierzyka. Później czapeczkę, zabaweczkę i tak jakoś poleciało.
To moja pasja, siostrzenica kocha te moje pluszaki”. Grażynka do swoich zdjęć dodaje komentarz. Oto jeden z nich:

Posłuchajcie moi mili Co słonie postanowiły:
Zdecydowały!!!
Do parku się wybrały
Zakopały w liście
Widziałam osobiście
Wystawiły tylko trąby
Nie straszne im ziąby
Bo grubą skórę mają
I rzadko kiedy kichają